1 month back in NL & what now?

Hallo iedereen!

Het is nu 1 maand geleden dat ik aankwam op Schiphol om mijn leven in dit koude kikkerlandje op te gaan pakken. Ik keek er erg naar uit om weer naar huis te gaan, want tsjah niks is fijner om weer in je vertrouwde omgeving te komen met MIJN eigen bed. Blij om mijn ouders en vrienden weer te zien, want die heb ik echt wel gemist in sommige situaties. Ik ben nu weer een maand in Nederland en ik heb al de meeste mensen weer gezien.. en wat fijn zeg dat ik mijn verhalen kwijt kan. Ik vind het ook heel tof om te horen dat ik mensen toch wel geinspireerd heb en dat er meer vrienden van mij er over nadenken om te gaan backpacken! Maar ook aan deze 'leuke' kant zit een 'minder leuke' kant. Na een paar weken mis ik alles wat ik daar had.

Eigenlijk had ik niet zoveel op reis.. alleen mijn backpack met mijn spullen die met mij mee reisde. Maar zelfs dat mis ik! Een half jaar alert zijn op alle spullen die ik had, het bij mij houden en het meeslepen ervan. Raar om dat nu niet meer te hoeven doen. Ik gooi gewoon mijn spullen ergens in mijn kamer en ik weet toch 100% zeker dat niemand eraan komt en het er nog ligt. Lekker makkelijk! Soms tot ergenis van mijn moeder, haha. Maar wat ik nog het ergste mis is de omgeving, alle mensen om mij heen, het weer (zelf de keiharde regen in een fijne temperatuur), de cultuur en de top mensen die ik heb ontmoet. En de foto's die ik van iedereen voorbij zien komen die daar nog is versterken dat gevoel alleen nog maar meer.

Evenmijngevonden voor- en nadelen op een rijtje van Nederland en Australie staan onderaan!

Ondanks het gemis van dingen ben ik erg tevreden met wat ik heb gedaan en bereikt. Het is namelijk niet zo vanzelfsprekend dat iedereen dit even kan gaan doen. Ik heb echt een top tijd gehad en daar ben ik echt dankbaar voor. Ik kijk met trots terug op mijn reis en had het niet willen missen. Het heeft mij zeker veel nieuwe inzichten opgeleverd. Na een paar weken niks te hebben gedaan ben ik nu weer begonnen om alles op te pakken. Ik volg een online cursus Digital Marketing en doe werkervaring op twee dagen in de week in Leusden op kantoor. Daarnaast verdien ik weer centjes (want ik ben op dit moment nogal broke) in de Horeca! Ik ben dus weer lekker bezig en dit wil ik sowieso 1jaar gaan doen.

Na dat ene jaar.. I don't know. Ik heb genoeg plannen in mijn hoofd, maar mijn ervaring is dat plannen altijd veranderen. Ik zou namelijk nog best wel terug willen naar Australie, maar dit keer niet om alleen te reizen, maar om werk te zoeken en geld te verdienen zodat ik buitenlandse werkervaring op doe. En het lijkt mij ook heel tof om in het buitenland mij te verdiepen in het onderwijs. Of wordt het toch een full-time baan hier in NL waar ik tegenaan ga lopen?

I will see & I'll follow my heart.
Never get so busy making a living that you forget to make a life!

Voordelen Nederland:
- goed geregeld land/er is alles
- schoon drinkwater uit de kraan
- 'normaal' weer
- goede opleiding/werk mogelijkheden
- hardwerkende mensen/efficientie
- "centraal", meerdere landen in de buurt om te bezoeken

Nadelen Nederland:
- teveel dingen zijn geregeld of te goed
- koud en nat
- zo klein dat je op een gegeven moment uitgekeken bent
- de gemiddelde nederlander denkt aan zichzelf
- denkt teveel aan beter, beter en beter worden
- teveel nadenken over toekomst/geld en huisje boompje beestje
- drukte en (onbewuste) stress

Voordelen Australie:
- goed geregeld land
- warmer klimaat, dus meer zon en actiever buitenleven!
- omgeving prachtig en je hebt van alles wat
- zo groot dat je nooit uitgekeken bent
- ver weg van andere landen (wat ook zeker voordelen heeft)
- goede opleiding/werk mogelijkheden
- gemiddeld meer verdienen dan in Nederland (leven is wel duurder)
- no worries mentaliteit, dat zorgt voor veel minder drukte en stress
- mensen genieten meer van het leven en zijn actiever

Nadelen Australie:
- geen schoon drinkwater uit de kraan
- soms extreme weersomstandigheden (bosbranden, overstromingen etc.)
- soms teveel 'no worries' mentaliteit/niet houden aan afspraken etc.
- duur land in verhouding met andere landen
- afstanden zijn 'ver'

its not the end..

Hi!

En hele tijd geleden had ik dan voor mezelf besloten.. Na het behalen van mijn diploma zou ik gaan reizen. Ik was even klaar met Nederland en alles om me heen. Zoveel stress had ik gehad en ik was mijn lach verloren. Ik kon mezelf niet meer zijn de laatste maanden in Nederland. Dit was voor mij een reden om weg te gaan. Even weg van alles, de wereld ontdekken en veel nieuwe dingen leren. Dit nam ik heel letterlijk, want verder dan de andere kant van de wereld kan ik niet gaan haha. Ook besloot ik dit om alleen te doen.. En volgens mij heb ik wel 100x gehoord dat dat niet verstandig is en dat ik gek ben. Volgens mij dachten jullie dat ik elke dag alleen zou zijn in een gevaarlijk land en dat ik misschien over een aantal maanden in de krant stond als "vermist". Dat is waar de meeste mensen bang voor zijn. Nu vinden mensen alles buiten Europa al snel "gevaarlijk", puur omdat ze het niet kennen. En dat is nou precies de enige reden. Alles wat je niet kent is nieuw, spannend en in jouw ogen misschien wel gevaarlijk omdat je er nooit geweest bent. Maar geloof me of niet (eigen keus) niet alle verhalen zijn waar die je hoort, niet al het nieuws wat je hoort klopt en alles wordt vaak erger en groter gemaakt dan het is. Ik was trouwens niet de enige die alleen reisde.. Zo zijn er miljoenen mensen die alleen de wereld over reizen, dus zo speciaal was mijn idee niet. Natuurlijk is het spannend, maar het heeft zoveel voordelen gehad!

Het eerste voordeel is dat ik super veel mensen heb leren kennen. (Of is het jullie nog niet opgevallen dat ik honderden fb vrienden erbij heb?! Haha) Ik ben erachter gekomen dat ik zoveel meer aanspraak krijg als ik alleen reis in plaats van met iemand anders. Of ik nou alleen naar een club ga of alleen door een straat loop.. Locals beginnen met me te praten en andere reizigers zoeken contact. Dat geldt natuurlijk ook andersom. Ik zal namelijk diep ongelukkig geweest zijn als ik al die tijd geen woord tegen iemand had gezegd. Lekker een drankje bestellen en vragen of je aan dezelfde tafel mag zitten bij anderen is dan ook helemaal niet meer raar voor me. Ook ben ik vaak door mensen uitgenodigd om ergens heen te gaan. Als ik hierop terugkijk dan ben ik eigenlijk bijna geen dag alleen geweest.. En ik ging nog wel alleen weg om alleen te reizen???

Doordat ik alleen ben gaan reizen heb ik alle vrijheid gehad! Ik hoefde even geen rekening te houden met andere mensen en ik kon doen wat ik wilde doen. Als ik wilde eten dan ging ik eten, als ik wilde slapen ging ik slapen, als ik een dag niks wilde doen dan ging ik niks doen en zo zijn er nog veel meer dingen. Zo ben ik heel spontaan vanuit Nieuw Zeeland terug naar Sydney gevlogen om toch nog even extra tijd bij mensen die ik had ontmoet door te brengen, terwijl dat niet de planning was. Heerlijk om even mijn eigen keuzes te maken zonder dat mensen zeggen wat je moet doen. Niks moet tenslotte, het is nog altijd je eigen keuze.

Daar was ik dan.. Alleen in een vreemd land, totaal uit mijn comfort zone. Elke dag was anders en ik wist niet hoe mijn dag eruit zal gaan zien. Anders dan in Nederland waar de meeste mensen leven volgens een vast patroon. Je studeert/werkt vijf dagen in de week, in de avonden kijk je je vaste tv programma's en in het weekend heb je je sport, ga je stappen en uitbrakken in bed. En dat again, again, again. Voor mij was het nu anders. Elke ochtend werd ik wakker met de vraag wat deze dag mij weer ging brengen, welke mensen ik zou ontmoeten en waar ik in de avond zou slapen? Ik leefde vooral in het nu en met de dag. Mijn motto was dan ook: go with the flow! Ik ben uit mijn comfort zone gestapt en dat moest ook wel, anders ga je het niet redden met reizen. Je moet durven en ondernemen. Ik heb mensen ontmoet en mezelf meer blootgegeven. Dit maakt je zelfverzekerder. Iedereen die reist doet dit, dus het is makkelijk en je krijgt een hechte band met elkaar. Ik heb ook dingen gedaan waarvan ik achteraf denk: wauw, dat heb ik dus mooi even gedaan! Wie had ooit gedacht dat ik zou gaan surfen met mijn waterangst? Of uit een vliegtuig zou springen? Ik denk niemand. ;) Het enige wat ik had deze maanden was mezelf. Ik was volledig op mezelf aangewezen. Ik heb geleerd wat mijn grenzen zijn en wat ik nou echt belangrijk vind in het leven. Mijn kijk op de wereld is dan ook zeker veranderd, gewoon omdat ik nu weet hoe het anders kan.

Wat ik ook nog een belangrijk ding vind is dat mensen teveel nadenken en vooral vooroordelen hebben. Nadenken is goed, maar er is een grens. Ik vind dat je pas een oordeel mag hebben en kan geven over iets als je erover mee kan praten en niet "verhalen gehoord hebt". Zo denken veel mensen gelijk aan horrorverhalen als je alleen gaat backpacken. Vermissingen, doden, drugs in tassen etc. Ja dat is waar, dat is een feit. Het gebeurd. Maar bij de meeste mensen gaat het goed. Alleen het goede nieuws hoor je niet, waardoor het lijkt dat de wereld slecht en gevaarlijk is. Ik heb zoveel mensen ontmoet, maar ook speciale mensen. Zo heb ik in Australie met iemand opgetrokken uit Marokko die een aparte levensstijl had met yoga/meditatie, goede diepgaande gesprekken gehad met iemand uit Israël die meevecht met de oorlogen die er op dit moment zijn en met iemand omgegaan die de bomaanslagen in Jakarta heeft meegemaakt. Best heftig natuurlijk, maar het was zo mooi om te horen hoe iemand erover denkt en wat de ervaring daarvan is. Ik heb zoveel geleerd van mensen, over mensen en van alle ervaringen. De wereld is niet slecht of gevaarlijk (het grootste deel is nog altijd goed), maar als je jezelf bang maakt dan maak je het voor jezelf gevaarlijk. Wel ben ik erachter gekomen dat wij, in Nederland, het goed voor elkaar hebben. Het feit dat ik mijn vliegticket heb kunnen kopen en zonder te werken heb rondgereisd in verschillende landen om nieuwe plekken en culturen te ontdekken geeft aan dat ik heel veel geluk heb in het leven. Dus ik geniet vanaf nu van alle kleine dingen die ik heb en mag doen!

Australie, Nieuw Zeeland, Indonesië wat een prachtige landen waar ik zoveel heb meegemaakt. Waar ik de taal heb geleerd, gesnorkeld heb in de bekende Great barrier Reef, gesurft heb op de golven, gezeild op de Whitsundays, het witste strand gezien Whiteheavenbeach, het grootste zandeiland Fraser bezocht heb, de geweldige avondjes stappen heb meegemaakt, verliefd ben geworden, tussen Kangaroos en ander wildlife heb gelopen, van de prachtige natuur genoten, hechte vriendschappen gemaakt, vulkanen beklommen, Hikes gedaan, naast zeeschildpadden gezwommen, uit een vliegtuig gesprongen, mensen geholpen, gehuild van het lachen, gehuild van de momenten dat er afscheid genomen moest worden, een van de mooiste wegen van de wereld gereden, elke dag weer de weg moeten vinden, in (ik ben de tel kwijt) zoveel hostels geslapen, in de rainforest gelopen, op de hoede moeten zijn voor loslopende apen en nog zoveel meer.

Ik stap zo in het vliegtuig.. Op naar mijn volgende bestemming... Nederland! Lieve iedereen, ik kom met gemengde gevoelens terug. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en om even in mijn eigen bed te slapen! Ik ben veel wijzer teruggekomen en heb mijn smile weer terug gevonden. Ik ben meer mezelf en zal dat voortzetten thuis. Ik zal misschien voor jullie veranderd zijn, maar hè, ik ben nog altijd hetzelfde persoon hoor! Alleen wat losser, vrijer, blijer en misschien een beetje gekker. Ik wil graag iedereen even laten weten dat ik waarschijnlijk de tijd nodig heb om alles te verwerken en het een plekje te geven. Ik wil iedereen dolgraag zien, maar ik zal zelf aangeven wanneer ik dat graag wil. De eerste paar dagen wil ik thuis doorbrengen. Hoe lief ik jullie ook vind en hoe graag ik jullie ook wil zien, ik heb eerst dagen voor mezelf nodig.

Mijn reis is bijna ten einde.. Hoewel het geen eind voor mij is, maar meer een nieuw begin. Een nieuwe start in Nederland!

Zie jullie snel!! Ik ga naar het vliegveld!

No worries!

Xxxxxxx <3

Indonesië

Hi trouwe volgers!

Hier een blog vanuit Indonesië, Bali om precies te zijn. Twee weken geleden heb ik afscheid genomen van het geweldige land Australie. Met veel pijn in mijn hart.. Maargoed het leven gaat door en ik wist dat ik weer een nieuw avontuur ging beleven in Indonesië. Mijn vlucht was vanuit Adelaide en het verliep allemaal soepel. Ik kwam laat in de avond aan in Denpasar, de hoofdstad van Bali. Nadat ik mijn backpack te pakken had liep ik naar buiten. Eenmaal een stap buiten gezet te hebben werd ik overspoeld door schreeuwende mensen. Ze vonden me geweldig en wilde mij maar al te graag naar mijn locatie brengen. Ik had me redelijk goed voorbereid en wist dat je niet iedereen moest vertrouwen, dus was ik opzoek naar een Blue Bird taxi. Dit schijnt het beste taxi bedrijf te zijn. Natuurlijk schreeuwde iedereen dat hij een Blue Bird taxi had en ze kunnen je goed bedriegen met een kaart wat net echt lijkt. Geërgerd dat ik was liep ik chagrijnig van het vliegveld af (met honing aan me reed geloof ik). En godzijdank kwam er een taxi voorbij! Een hele vriendelijke man die rustig vroeg waar ik heen moest. Voor een mooi prijsje heeft hij me netjes naar mijn accommodatie in Legian gebracht. Blij dat ik was!!

De volgende dag rondgelopen en vooral lekker rondgekeken. Bali is totaal anders dan australie, dus ik moest even wennen. Al snel kwam ik erachter dat de mensen super behulpzaam en aardig zijn. Ze kunnen wel super erg zeuren, maar ik denk dat ik hetzelfde zou doen als ik minder geld had. Waar je ook loopt, zit of bent er komen altijd mensen op je af die dingen proberen te verkopen. Zelfs als je langs de straat loopt hoor je meer dan honderd keer de vraag of je transport nodig hebt. "You need transport? Motorbike? Motorbike?" NEE!!!!

Seminyak is een mooi gebied in Bali met veel leuke winkeltjes. Ik kon het dan ook niet laten om wat te kopen Haha! Met een beetje afdingen heb je zo iets leuks voor 4 euro. Na een paar dagen ben ik naar Kuta gegaan. Dit is het toeristiche deel van Bali, maar dat viel allemaal reuze mee toen ik er was. Het is laagseizoen en eigenlijk waren er alleen maar mensen uit Australie. Heerlijk! Ik heb hier een aantal avonden goed gestapt. Ik ben naar een mooie waterval geweest en de bekende Tanah Lot tempel. Ook heb ik mezelf weer uitgedaagd met een surfboard. :) het mooiste strand wat ik gezien heb is Dreamland Beach. Het is er schoner dan alle andere stranden waar ik geweest ben in Bali. Ja mensen geloof me.. Niet alles is zo mooi als wat wij zien op foto's of internet. De zee is heel erg vervuild hier.. Eigenlijk gewoon triest. Lekker de zee in en zwemmen tussen plastic, flessen etc. Het is maar wat je fijn vind! Met een bezoekje aan de Uluru Temple heb ik ook weer genoeg gezien Haha. Van te voren werd gewaarschuwd dat je je tas beter niet kon meenemen, omdat er loslopende apen zijn die soms wel eens wat proberen te stelen. SOMS?! Holie, je was daar totaal niet veilig hahaha. Ik vind apen leuk, maar deze apen ontliep ik liever. Najaa uiteindelijk vond ik ze wel grappig, maar super brutaal! Ze lopen gewoon op mensen af en van achteren staan ze op je slipper. Die proberen ze gewoon te jatten.. Hetzelfde geldt voor mensen met een bril.. Een man stond voor me en een aap sprong van een muur naar hem toe. Pakte zijn bril af en rende weg. Zo waren er nog meer dingen, leuk om te zien maar niet als het bij jezelf gebeurd. :p Over stelen gesproken.. Toen ik in de avond over straat liep probeerden twee mannen mijn mobiel te stelen. Ik was al geërgerd (again) doordat ik de vraag: you need transport? Ondertussen al 500x gehoord had. Ik reageerde gelukkig op tijd en zo snel (met volgens mij een heel boos hoofd) dat ze zo erg schrokken.. Net goed!

Op naar meer het binnenland.. Richting Ubud! Het is hier anders dan in het zuiden, maar onwijs mooi. De cultuur komt hier veel meer bij kijken. Prachtige ricefields gezien. De mensen werken zo hard daar en echt in extreme hitte. Ook werken mensen hier gewoon door, niks pensioen. Respect! Ik heb een koffie/tea plantage bezocht waar uitgelegd werd hoe zij het maakten en uiteindelijk kreeg ik een tasting. Hele aparte smaken, maar niet verkeerd! Het zwembad bij de accommodatie waar ik sliep was niet heel goed. Een ander meisje met blond haar kreeg groen haar van het water.. Ik had daar niet zoveel zin in, dus ben ik er maar niet in gegaan. Acht maart was het Hindu "oud&nieuw" hier wat gevierd werd met een optocht. Indrukwekkend om te zien. Veel mensen hadden grote beelden gemaakt van beesten/mensen en daarmee werd een verhaal verteld. De volgende dag was het Silence Day. Dit houdt in dat mensen niet mogen werken, eten, roken, hardop praten en licht gebruiken etc. Een speciale dag hier in Bali en ook voor mij. Ik kon het hotel niet uit, maar kon wel zitten bij het zwembad :)

De volgende dag ben ik naar monkey forest gegaan. Allemaal kleine aapjes die rondlopen. Eigenlijk had ik er niet zoveel zin meer in na die tempel, maar ik wilde het toch gezien hebben. En ja, ze waren op zich wel schattig haha. Tijd om Bali te verlaten en met de boot naar de Gili eilanden te gaan! Ik keek even tegenop de boottocht, maar ik heb het overleefd! Op Gili trawangan een fiets gehuurd en rondgereden. Ook een ervaring, want er zijn mensen die dus niet kunnen fietsen haha. Verder heb ik gesnorkeld en naast twee grote zeeschildpadden gezwommen. Dat was een mooie ervaring! Onderwijs vind ik natuurlijk erg leuk en daarom heb ik een school bezocht. Interessant om te zien hoe de kinderen daar les krijgen en wat ze wel en niet hebben. De kinderen waren super enthousiast en wilde maar al te graag op de foto. :)

Ik ben een paar dagen geleden weer aangekomen in Bali. Ik zit nu in Candidasa, plaatsje in het oosten. Hier heb ik voor mezelf een luxe hotel geboekt met prachtig zeezicht! Even paar dagen relaxen, genieten van de spa en het eten. Even niemand om me heen en volop genieten in alle rust! Morgen is mijn laatste dag hier en zal ik beginnen aan mijn reis richting Nederland.

xxxxx

So sad to leave..

Hi mates!

Hier weer een blog vanuit het prachtige land Australie! En tevens ook mijn aller laatste. 11 februari ben ik van Nieuw Zeeland terug gevlogen naar Australie. Ik had hele leuke mensen ontmoet wat het jammer maakte om weg te gaan, maar ik keek er weer naar uit om terug te gaan naar australie. Dit is toch wel mijn favoriete land tot nu toe. En daar stapte ik het vliegtuig in.. Op naar Sydney! Ik heb een goede vlucht gehad en kwam in de avond aan in Sydney. Mijn grote vriend de backpack kwam al snel via de loopband naar me toe. Hoppa! Snel ervandoor en opzoek naar mijn trein. Moet je je voorstellen.. Je loopt bepakt en al met al je spullen door de aankomsthal van het vliegveld, je loopt door een lange rij mensen die allemaal met bloemen/spandoeken etc. aan het wachten zijn op mensen die terug komen. Ja, dan voel je je best alleen.. Even een momentje dat ik mij echt eenzaam voelde. Niemand keek op of om naar me.. Gelukkig was dat gevoel weer helemaal verdwenen toen ik met de trein in het centrum van Sydney aan kwam! Heerlijk om weer "thuis" te zijn. Snel gelopen naar mijn vertrouwde hostel waar ik altijd verblijf. En de mensen die ik in de maanden oktober&december had ontmoet zaten er nog steeds! Leuk om weer oude bekende te zien. Ik had een toffe kamer met twee jongens uit Wales en een uit België. Nadat ik mijn spullen gedumpt had ben ik heerlijk nog een cola wezen drinken bij een cafeetje. Prima!

Ik ben een week in Sydney gebleven. Wat rondgelopen door de stad, gerelaxt in het park/op het strand en een paar mensen bezocht. Het was zo fijn om Laura, Braziliaans meisje die ik van de Engelse cursus ken, weer te zien! We hebben goed bij kunnen praten. Ook ben ik een avond teruggegaan naar Susan, vrouw uit de Filliphijnen, waar ik even bij gewoond heb in het begin van mijn reis. Gezellig gegeten. Gek om weer terug te komen.. Ook was Giverny met haar vriendin in Sydney en zijn we met de auto een dag weggeweest. Hier hebben we wilde Kangaroos gespot. Ik vind die beesten echt geweldig!

Valentijnsdag.. even een moment dat ik ging nadenken over alles. Er is veel gebeurd in de tussentijd. Zoals sommige van jullie al weten is mijn relatie uit gegaan. Als je dan allemaal geweldige koppels door de stad ziet lopen is dat even moeilijk.. Toch werd ik wat vrolijker in de middag nadat ik een bericht kreeg van de Finse jongen die ik in December (op straat) heb ontmoet met de vraag of ik mee uiteten wilde in de avond. We hebben altijd nog contact gehouden met elkaar sinds ik Sydney heb verlaten en hij vroeg of ik nog naar Sydney kwam terwijl ik in Nieuw Zeeland was. Nee.. dat was niet het plan.. maar aangezien ik graag terug wilde heb ik om die reden dus mijn vlucht naar Sydney om geboekt (oké, en een beetje voor hem). En aangezien ik nu weer eenzaam en alleen ben zijn we heerlijk uiteten geweest! In Sydney wordt Valentijnsdag groot gevierd. De stad is versierd met decoratie en overal zijn harten te vinden. Vooral in de "dure" wijk Darling Harbour was het prachtig en hebben we heerlijk genoten! Een driegangenmenu is toch wel genieten al je backpackersfood gewend bent al die maanden lang. Na een week was het dan zo ver.. Afscheid nemen voor de zoveelste keer. Maar dit keer was het extra moeilijk, omdat ik wist dat dit de laatste keer zou zijn. Ik ben volgens mij nog nooit zo emotioneel geweest want ik was zeker een paar dagen daarna zo verdrietig en voelde me gewoon hard gezegd: kut. Hij heeft me beloofd om me op te zoeken in Nederland als hij Australie verlaat. Dit zal pas in december zijn, want dan moet hij het land uit omdat hij hier dan twee jaar gewoond hebt en geen sponsoring krijgt waarschijnlijk van zijn werk. We proberen in contact te blijven en we zien alles met de tijd wel! Na Sydney ben ik doorgegaan naar Melbourne voor de tweede keer. Daar heb ik niet heel veel gedaan en vooral veel nagedacht over alles. Gelukkig kende ik hier ook nog wat mensen wat dus wel gezellig was.

Na twee dagen Melbourne ging ik dan eindelijk mijn reis verder voortzetten naar het zuiden van Australie. Via de beroemde (een van de mooiste wegen van de wereld) Great Ocean Road ben ik naar Adelaide gegaan. Ik heb hier drie dagen over gedaan en het was geweldig! Ik was met drie Engelse en twee Chinese meiden. We hebben veel gezien en het weer was prachtig wat de uitzichten nog extra mooi maakten. Ook hebben we gewandeld in de Grampians. Een nationaal park wat ook weer heel mooi was. Zonsondergang bekeken en dat was tot nu toe de mooiste die ik ooit gezien heb. Eenmaal aangekomen in Adelaide en mijn hostel gevonden te hebben (die super slecht bekend staat) was ik gelijk maar mijn bed in gedoken. Het hostel is niet heel tof, schoon whatever maar ik heb leuke mensen ontmoet. Ik slaap met Italianen en Engelsen op een ijskoude kamer en onder mij snurkt en stinkt een oude man. Dit voor een week lang. Gelukkig ben ik ondertussen al aan van alles gewend dus maakt het me helemaal niks uit als ik maar een bed heb. Adelaide is een leuk klein stadje met oude gebouwen. Een mooie stad met een klein centrum waar livebandjes optreden. Nu kom ik net terug van Kangaroos Island. Hier ben ik twee dagen naartoe geweest. Een eiland met bijna alleen maar wildlife. Een mooi eiland met wilde dieren die goed beschermd worden. Onder andere de zeehonden. Wat een leuke beesten zijn dat zeg! Zoooooo cute. De avond/nacht heb ik doorgebracht op een aardappel farm in the middle of nowhere. Heerlijk in de natuur bij het kampvuur gezeten met de mensen die daar werken. Muziek, drankje en verhalen uitwisselen, dat is toch een heerlijke avond!

Nu zit ik weer in mijn hostel in Adelaide en over vier dagen ga ik Australie verlaten. Op naar Bali waar ik heel erg naar uit kijk. Ik ben dit voor mezelf nu goed aan het voorbereiden, want het transport is daar toch even anders. Plus dat ik al te horen heb gekregen dat de mensen in het binnenland van Bali amper Engels spreken (alleen op de toeristische plekken schijnen ze Engels te praten) en aangezien ik ook van plan ben om naar het "echte" bali te gaan ben ik wat Indonesische woorden aan het leren. :) Ik wil dolgraag daar weer gaan surfen en een lokale school bezoeken. Ik heb er in ieder geval zin in en mijn volgende blog zal dan ook vanuit Bali zijn!

Love you all!

Kisses from South Australia

It's time to leave.. Goodbye New Zealand

Kia Ora!

Wat is het leven toch mooi.. als je er goed naar kijkt! De natuur is prachtig hier in Nieuw Zeeland. Nu snap ik wel dat er wordt gezegd dat dit het mooiste land is. Het geeft je een gevoel van vrijheid. Met een groepje mensen hebben we letterlijk "puur natuur" genoten van onze vrijheid. Naakt met z'n allen rennen, groepsfoto maken en weer terug rennen. Wat hebben we gelachen. De buschauffeur deed mee (helaas was hij niet heel sexy) en auto's die langs reden (toeterend) met verbaasde gezichten. Natuurlijk was er een gedeelte van de bus die zich hoogstwaarschijnlijk schaamde en het leuker vond om toe te kijken. Tsjah, die mensen heb je altijd. In ieder geval was het zeker een leuke, gezellige en spontane actie. Ohja, ik moet jullie teleurstellen maar de groepsfoto komt niet op social media. ;)

In de stad Queenstown heb ik een paar dagen gezeten. Vooral gerelaxt en in de avond wezen stappen (de goede feesten had ik wel gemist). Heerlijk om weer fijn te kunnen dansen! Queenstown staat bekend om zijn hoogste bungeejump. Ik heb gekeken hoe mensen er gillend naar beneden gingen. Leuk om te zien, maar ik vond uit een vliegtuig springen toch echt genoeg. Na een paar dagen doorgebracht te hebben in Queenstown ben ik verder naar het zuiden gegaan. Ik heb een cruise gedaan bij Milford Sound. Prachtig daar!! Mijn eerste stop was Gunn's Camp. Dit was in The middle of nowhere met heel veel sand flies. Die beesten gaan op je zitten, je voelt na een tijd een steek, je slaat het beest weg en er komt bloed uit je been. Hele nare beesten en mijn benen zien er echt niet uit. Spray en alles werkt ook niet, stomme beesten. Ik ben helemaal doorgegaan naar het zuidelijkste punt van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland. Wat heel gaaf was is dat ik nog wilde zeehonden, zeeleeuwen en dolfijnen heb gezien. Het weer was niet al te best helaas. Maar gaaf dat ik ze gespot heb en nog best dichtbij kon komen. Ik besloot om nog een paar dagen terug te gaan naar Queenstown. Love this city! Het is zo relaxt daar en het landschap is prachtig. Ik heb verschillende wandelingen deze dagen gedaan. Het was ook zo warm hier dat het echt pittig was en ik wel 10x gedacht heb om om te keren. Maar het gevoel dat je hebt als je boven op de berg staat is amazing! Ik heb een jongen uit Schotland ontmoet die ik later als ik terug ga naar Australië nog twee dagen ga zien hoogstwaarschijnlijk. Altijd leuk om contacten te hebben :)

Helaas tijd om door te gaan want de 11e verlaat ik dit prachtige land vanuit Christchurch. Tijd om langzaam daarheen te gaan! Ik ben gestopt in Mount Cook. Dit is de hoogste berg van Nieuw Zeeland 3724meter. Ik ben niet naar de top gelopen maar heb wel een andere wandeling gedaan. Prachtig hier! Ook de accommodatie was top waar ik verbleef. In het restaurant heb ik heerlijk gegeten. Even een goed stuk vlees na alle backpackersmaaltijden. Na Mount Cook was mijn stop in Rangitata. Dit staat vooral bekend om het raften. De beste en gevaarlijkste rafting. Zoals jullie weten ben ik niet echt een watermens en wens ik de andere veel plezier met deze activiteit. De foto's van mensen zijn gewoon eng om te zien en een aantal komen terug met een arm uit de kom etc. Leuk hoor raften :') Ohja, er zijn super veel schapen hier.. Nieuw Zeeland heeft sowieso meer schapen dan inwoners. Ik sliep hier (alweer) in de middle of nowhere. De kamers zijn voor 9 personen en ipv de bekende stapelbedden zijn de stapelbedden drie hoog. Hoog hoor als je bovenin slaapt en zonder rekje ook nog! Ik heb gelukkig mazzel en zit samen met een ander meisje in de enige tweepersoonskamer met losse bedden. Zelfde prijs dus super chill.

Ik schrijf deze blog nu vanuit Christchurch. Deze stad is zwaar getroffen door aardbevingen in de jaren 2010/2011. Het is ook echt een zooitje in deze stad. Er valt bijna niks te zien en alles staat in de steigers. Treurig om te zien. 10 dagen geleden is er weer een voelbare aardbeving geweest. Deze stad is mijn eindbestemming. Ik heb nog lang niet alles gedaan wat ik zou willen doen (meerdaagse hikes), maar voor nu is het mooi geweest. Ik heb zeker een reden om ooit terug te komen en dat zal ik zeker ook gaan doen! Wat heb ik geweldige mensen hier ontmoet en ik ben iedereen dankbaar die mijn tijd hier zo speciaal hebben gemaakt!

Morgen is het dan zover, ik zou op het vliegtuig stappen richting Zuid Australië naar Adelaide voor een nieuw avontuur. Maar tijdens mijn verblijf hier heb ik besloten om mijn vlucht te veranderen naar .... SYDNEY! Een week nog een keer terug naar topmensen en een top stad waar ik me thuis voel. Vooral nu ik vandaag berichten kreeg van mensen die het leuk vinden dat ik morgen weer terug kom. Dat doet me echt goed. Ook heb ik mijn terug kom datum iets verzet. 17 maart zal ik nu terugkomen naar Nederland. En ja, ik kom dan echt terug.

Ikhouvanjullie!

Love <3

Noord- en Zuidereiland

Kia Ora!

De dag nadat ik de Tongariro Alphine Crossing had gedaan had ik super veel spierpijn.. Ik kon echt amper lopen en alles deed zeer. Maar het was de wandeling zeker waard. Op naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, dit is de plaats waar het altijd heel erg waait. Niet verstandig om als meisje dus een rokje aan te doen. ;) Ik ben met Tom, een Engelse jongen, naar het museum geweest over de geschiedenis van Nieuw Zeeland en nu. Ook hadden we echt even zin om wat beters te eten in plaats van een Backpackers maaltijd zoals elke dag. Daarom gezellig met zijn twee ergens een hapje wezen eten en genoten! In de nacht besloten we met ons vaste groepje uit te gaan. Bar Africa.. Oh Priscilla we moesten hier echt samen heen gaan Haha. Helemaal geweldig! Echt heerlijke muziek en een gezellige sfeer door de mensen met trommels etc. We waren uit met een groep van 11 mensen ongeveer en ik was de enige nuchtere (ofcourse). Midden in de nacht besloot iedereen naar een andere club te gaan, maar Tom was spoorloos verdwenen. Iedereen had ook veel gedronken dus niemand boeide het wat. Ik (ben gewoon te lief) heb hem eerst lopen zoeken en uiteindelijk ben ik niet meegegaan met de groep maar terug naar het hostel gelopen. Wat bleek nou de volgende dag.. Hij was moe en gewoon teruggegaan naar het hostel. Echt mannen... Ze blijven vaag. Mijn wekker ging helaas over drie uurtjes omdat ik de volgende dag naar de Ferry moest. Ik verliet het Noordereiland en op naar een nieuw avontuur het Zuidereiland. Ik heb echt genoten op het Noordereiland. Het is prachtig!

Na 3,5 uur op de Ferry gezeten te hebben en heel wat uren in een bus kwam ik dan eindelijk (heel erg moe) aan in Abel Tasman. Ik bleef hier drie nachten. Ik vond het Zuidereiland al gelijk heel erg mooi! Het is een heel ander eiland dan het Noordereiland. Je het hier meer Mountains en het is wat ruiger. In Abel Tasman sliep ik in een prachtige accommodatie! Midden in de prachtige natuur. De volgende dag ging mijn wekker 5.30 uur (en dit is mijn "vakantie") want 6.30 uur was dan het moment.. Lisa gaat uit een vliegtuig springen. Al mijn moed verzameld en lichtelijk gestrest kwam ik daar aan. Helaas was het te bewolkt en moesten we op locatie wachten tot 10.00 uur. We kregen alvast een introductie film te zien (maak me nog zenuwachtiger). Geloof me.. Wachten om uit een vliegtuig te springen is geen pretje. Ik ben er liever gelijk vanaf. 10 uur.. En ja hoor het weer was nog niet goed genoeg. Hoppa! Wachten tot half 1. En toen was het zover! Tijd om me klaar te maken. Ik werd eerst gewogen en in een pakje gehesen. Toen kennis gemaakt met mijn filmer/fotograaf en met de man met wie ik samen zou springen. Daar ging ik dan, het vliegtuig in (achterstevoren nog wel) en op 4km hoogte eruit springen. Toen ik op de rand van het vliegtuig zat en naar beneden keek en alle wind voelde dacht ik even van okeeeeeee.... Maar heb voor mezelf de knop omgezet in mijn hoofd en gewoon gegaan. Het was geweldig! De vrije val was het engste en dan hoop je maar dat de parachute uitklapt. Maar gelukkig leef ik nog. Sorry pap en mam voor het schrikmoment toen ik een foto stuurde. Maar beter achteraf hè Haha! Na de landing was het zo onwerkelijk. De rest van de dag maar even rustig aangedaan en de volgende dag gewandeld door het mooie Abel Tasman.

De volgende dag ging ik naar Westport, dus het was tijd om afscheid te nemen van een aantal mensen. Er zijn wat tranen gelaten, want we waren zo hecht geworden met elkaar. Onderweg zeehonden gezien bij Cape Foulwind. Westport zelf is heel erg klein. Ook was het weer mega slecht een aantal dagen. Het regent hier 300 dagen in een jaar, dus een goede reden om snel door te gaan. Ik reis nu trouwens met een Nederlandse jongen Melvin, dus heb wat gezelschap. Van Westport zijn we naar Franz Josef gegaan. Helaas konden we niet veel doen met dit weer en ritten naar de bekende gletsjer waren gecanceld. (Ja, dit is de plaats waar niet lang geleden een helikopter was neergestort en in het nieuws was) Dus ben ik maar gaan paardrijden in dit weer om toch nog wat van de omgeving te zien. Op de weg naar Wanaka hebben we genoten van de prachtige omgeving en de mooie uitzichten. We bleven hier een nacht slapen om daarna door te gaan naar Queenstown.

Op dit moment zit ik dus in Queenstown. Een super mooi plaatsje! Je hebt hier letterlijk alles qua activiteiten etc. Ook kan je goed stappen en zijn er hele dure restaurantjes. Helaas als arme backpacker (wat ik onderhand wel ben) heb ik hier niet zo heel veel aan. Na Queenstown ga ik helemaal verder naar het zuiden en 11 februari zal ik Nieuw Zeeland gaan verlaten. :)

Xxxxxx <3

Dipje, doorgaan en knallen!

Kia ora!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb. Dit komt doordat ik vaak in de middle of nowhere zit en geen bereik of WiFi heb. Maar op dit moment heb ik 24 uur WiFi dus kan ik jullie weer even mooi op de hoogte houden van mijn ervaringen. Ik heb namelijk weer genoeg gezien en meegemaakt deze weken.

Na het surfplaatsje Raglan ben ik samen met Nicolette naar Mourea gegaan. Hier verbleven we bij een Maori familie. We leerden hier veel van de Maori cultuur, vooral de dans die ze doen. Het is een best enge/agressieve dans om te zien. Maar erg indrukwekkend. Het was een gezellige avond, maar de nacht was een tegenvaller. Met ruim 35 mensen in een grote zaal met matrassen op de grond liggen. Gezellig met z'n allen bij elkaar, wat een samenhorigheid. Ik heb deze nacht dan ook geen oog dichtgedaan en om 6 uur ging de wekker alweer om door te gaan naar Rotorua. Ik voelde me echt helemaal kapot, zo moe was ik. In de ochtend zijn we gelijk naar de Movieset geweest van Hobbiton. Hier zijn de films van de Hobbit en Lord of The Rings opgenomen. Ik heb de films niet allemaal gezien (ja I know, dat kan eigenlijk niet) dus ik herkende niet heel veel dingen. Maar het was leuk om te zien en nu heb ik een goede reden om de films te gaan bekijken. :p In de middag aangekomen in Rotorua. Dit plaatsje staat bekend om de geur, het stinkt hier namelijk enorm. Veel geizers en hotwater bronnen. Nicolette en ik zijn opzoek gegaan naar een hostel. Beide een ander hostel geboekt en vanaf hier zijn we gesplitst. Afscheid genomen van elkaar en we zien elkaar weer in Nederland! We hebben hele leuke dagen gehad, veel gelachen en meegemaakt zowel in Australië als in Nieuw Zeeland. Tijd om alleen verder te gaan!

In mijn hostel in Rotorua ben ik Dominique tegen gekomen. Een meisje die ik voordat ik ging reizen in NL heb gesproken via Facebook. We wisten niet van elkaar dat we hier waren en ik checkte in, liep mijn kamer in, en hoppa zelfde kamer als Dominique! Super grappig (toeval bestaat wel of niet?) dat we elkaar nu in het echt hebben ontmoet en we zijn gezellig gelijk samen door het park rondgelopen, langs de thermen en in de avond hebben we sushi gegeten. Ik was echt zo gesloopt van alle dagen en nachten dat ik amper geslapen heb dat ik deze avond echt in coma lag. Dit bleek wel de volgende ochtend want midden in de nacht schijnen er dronken mensen binnen gekomen te zijn, geschreeuwd te hebben etc. Er sliep ook echt een creepy joch onder me die een van hun was, maar uiteindelijk de hele nacht niet op de kamer heeft geslapen. Dit heb ik allemaal mooi gemist. :) De volgende dag het dorp even in gegaan en gerelaxed in de tuinen samen met Dominique en een engels meisje. Deze dagen had ik nog steeds even mijn dipje. Maar wist dat het vast en zeker weer snel leuk zou worden en mij beter zou gaan voelen.

En ja dit klopt! Ik heb het helemaal weer naar mijn zin. Na een paar goede nachten slapen (dat doet een mens echt goed) en ik heb een nieuwe groep mensen ontmoet waar het erg mee klikt. Ik heb Rotorua verlaten en ben naar Lake Aniwhenua gegaan. Ik verbleef daar in een Lakefront lodge. Een super accomodatie met heerlijk eten, maar het weer was slecht waardoor we niks konden doen. De volgende dag doorgegaan naar het plaatsje Whakahoro om weg te gaan van de regen. Tijdens deze reis een stop gemaakt in Taupo. Hier zou ik gaan skydiven, maar dit weed gecanceld vanwege het weer. Erg jammer, want ik had me mentaal erop voorbereid! Whakahoro is een super mooie plek In the middle of nowhere. Ik verbleef op een farm en heb daar dan ook heerlijk paardgereden! Wat heb ik dat gemist zeg. De rit was echt geweldig. Wat een mooie natuur is hier. De eerste avond hebben we met de mensen die er waren een eigen party gemaakt. Wat een gezellige avond was dit en we zijn een erg close groep geworden. Ik heb me erg vermaakt op deze farm en dat er veel dieren waren deed me ook even goed!

Het was tijd om na Whakahoro naar het National Park te gaan. Ik wilde namelijk heel graag de bekende Tongariro Alphine Crossing doen. Dit is een van de mooiste hikes van de wereld. Er zijn veel regels voor deze Hike. Zodra het weer slecht is of net te hard waait mag niemand deze wandeling gaan doen omdat het dan te gevaarlijk is. Ook wordt je helemaal gecontroleerd op je kleding, spullen en water wat je mee hebt. Nadat ik was goedgekeurd ging ik dan samen met wat mensen waar ik mee reis. We kunnen dit! De crossing gaat over drie werkende vulkanen. Het is een hike van 19,4km en je doet er gemiddeld 7 uur over. Je komt langs prachtige lakes en een krater. En het was inderdaad prachtig! Ook het weer was goed, daar hadden we echt geluk mee! De hike was pittig... Sommige delen waren zo steil omhoog dat je echt letterlijk moest kruipen om omhoog te komen. Bij een deel was zelfs een ketting gemaakt om je omhoog te trekken Haha. Ook ging het weer net zo steil naar beneden. Echt levensgevaarlijk. Letterlijk glijdend, skiënd of surfend naar beneden. Zo zag het eruit tenminste Haha. Uiteindelijk de hike overleefd en het was echt prachtig! Het mooiste wat ik tot nu toe gedaan heb In NZ!

Voor nu wil ik deze blog afsluiten. De volgende zal ik zo snel mogelijk plaatsen, want ik heb nog veel meer meegemaakt. Maar dat voor later, want ik ga eerst een goede nacht maken (hopelijk).

Kisses! <3

Welcome in New Zealand

Kia ora!

Dit wordt gebruikt als welkomst- en afscheidsgroet. Hier dan mijn eerste blog vanuit Nieuw Zeeland. Ik ben namelijk na een wat mindere week in Melbourne, 4 januari naar Nieuw Zeeland gevlogen. Auckland om precies te zijn. Met een overstap op Sydney Airport kwam ik laat in de avond aan in Auckland. Gelukkig kon ik nog de bus pakken richting mijn hostel. Om half 2 in de nacht ingecheckt.. en op naar mijn kamer. Wat een ellende zeg.. in het pikke donker deed ik de deur open en probeerde erachter te komen welk bed nog vrij was. Uiteraard sliepen mijn kamergenoten al en alle Backpacks stonden in het looppad waardoor ik bijna mijn nek brak! Geïrriteerd loop ik de kamer weer uit en besluit ik me maar op de gang om te kleden en klaar te maken voor de nacht. Eenmaal terug in de kamer wilde ik snel mijn bed in gaan, maar de trap was verdwenen om in het bovenbed te komen. Na die gevonden te hebben en ik bijna geïnstalleerd was kwam ik erachter dat mijn kussen weg was. Dan maar geen kussen! De volgende ochtend hoopte ik dat mijn dag goed begon, maar helaas. Na het ontbijt kwam ik erachter dat mijn oplader van mijn telefoon en wereldstekker gestolen waren. Heel vervelend. Het heeft me 65 dollar gekost om het weer aan te schaffen, maar ik heb nu wel een Australische telefoonoplader (Beetje jammer dat ik er in NL straks niks aan heb).

De eerste paar dagen heb ik doorgebracht in Auckland zelf. Het is een prima stadje met mooie parken. Verder is er niet heel veel te doen. Ohja, ik en Nicolette hebben besloten om het eerste stuk van Nieuw Zeeland samen te gaan reizen. De eerste twaalf dagen en daarna splitsen we weer. We zijn ook naar een Art Gallery geweest, maar dat is beide niet echt ons ding. Na Auckland zijn we naar Paihia gegaan, oftewel the Bay of islands. Hier hadden we een heel net hostel met een goede douche! Heel fijn! Gelijk maar even WiFi gekocht (wat super duur is) Maarja we blijven hier vijf dagen. De omgeving was prachtig! Na een goede nacht slapen gingen we de volgende dag naar Cape Reinga. Dit is bijna het noordelijkste punt. Helaas was het super slecht weer, mistig, regen en een harde wind waardoor we niet veel konden zien van de lighthouse en de omgeving. Ook hebben we het sandboarden maar overgeslagen in de stromende regen. (Een paar diehards deden het wel) De rest van de dagen hebben we in Paihia doorgebracht. Een klein dorpje waar je niet veel kan doen. Nieuw Zeeland staat echt bekend om het wandelen en watersport activiteiten. Dus we hebben maar gewandeld en zijn een dag met de Ferry naar Russel (eiland) geweest. Wat gerelaxt en een saai museum bezocht waarvan we geen idee hebben waar het over ging Haha. Iets met de geschiedenis en boeken kaften.. Ook hebben we een dag 17km gelopen, dus we voelden ons erg sportief.

Na vijf goede nachten slapen was het tijd om weer terug te gaan naar Auckland. Daar kwamen we om half zeven in de avond aan en wij waren vergeten om een hostel te regelen. Dus dan maar opzoek en nog even wat fiksen. Bij het eerste hostel konden we al terecht, dus helemaal prima! Lekker ons bed ingegaan en de volgende dag ging de wekker om 6 uur om richting Raglan te gaan.

Onze accommodatie was een eco lodge, net buiten het plaatsje Raglan. Helemaal in The middle of nowhere. Geen supermarkt, geen WiFi en geen bereik. Wel lekker rustig en we zitten in een prachtige omgeving! We hadden wel al wat voedsel meegenomen van te voren dus daar moesten we het mee doen twee dagen. Ik en Nicolette sliepen met een ander Nederlands en Duits meisje op de kamer. Tot we erachter kwamen dat de deur niet meer open kon (het slot met cijfercode deed het niet). We moesten verhuizen van kamer en kwamen terecht bij een Duits meisje en een oude Tsjechische man van zeker in de 60. Hij was nogal vaag en helaas hebben we de hele nacht van zijn oorverdovende gesnurk mogen genieten. Ik heb voor het eerst mijn oordopjes gepakt, maar dit hielp niks. Raglan staat bekend als het surf plaatsje in Nieuw Zeeland. Er lopen hier ook surf dudes rond en verder wat alternatieve natuur freaks.

We wilden graag naar de Bridal Veil Falls gaan, maar dit was nog best ver van de lodge. En aangezien je geen kant op kan zonder een auto is het wat lastig om dingen te ondernemen. Terwijl we aan het ontbijten waren hoorde we dat er een man met zijn vijf jarige zoontje er ook heen gingen en we konden met hem meerijden. Super aardig! Hij had een been en een prothese dus nam hij zijn Segway ook mee achter in zijn aanhanger van zijn auto. Respect voor wat hij allemaal kon! De waterval was prachtig! De man zette ons af in het dorpje Raglan waar we even gebruik konden maken van de openbare WiFi. Na een paar winkeltjes hebben we het dorpje alweer gezien en moesten we aan onze weg terug naar de lodge beginnen. Tijd om te liften! Even dachten we dat we nooit weg kwamen, maar gelukkig stopte er een man met een busje en bracht ons naar de lodge. Hij zette ons af voor de deur wat super aardig was! Dus hoefden we gelukkig de berg niet op te lopen Haha.

Eind van de middag dachten we nog "even" een looptrack te doen van een uur vanuit onze lodge. Helaas viel dit een beetje tegen. 30 minuten super steil omhoog en we hebben wel zeker om de vijf minuten pauze gehouden en water gedronken. Mygod, onze conditie is slecht!!! We werden niet beloond met een uitzicht, maar mochten daarna 30 minuten net zo steil naar beneden lopen. Een kleiig pad, wat eigenlijk geen pad te noemen is. Super glad, door de struiken, over takken en omgevallen bomen. In ieder geval niet saai! Na veel bijna uitglijd ervaringen en g*dverdommes hebben we deze wandeling in de hitte overleefd! We waren letterlijk gesloopt van deze dag en lagen al vanaf half 8 op bed te chillen. In de avond wilde we wat uit de automaat halen (ja er is hier nog wel een snoepautomaat gelukkig). Terwijl ik mijn koekje eruit wilde halen stond Nicolette te hopen dat hij vast bleef hangen. Dat gebeurde uiteraard niet, maar toen zij haar snoepje eruit haalde bleef hij hangen. We kwamen niet bij van het lachen.. KARMA! Na geld bij de receptie gehaald te hebben een tweede poging.. Mislukt. Terug naar de receptie voor weer drie dollar. Geweldig. Toch nog gelachen vandaag Haha.

Sweet ass is trouwens het tweede veelvoorkomende woord. Dit wordt vaak gebruikt in de plaats van goed, of oké, of cool. ;)

Ik vermaak me nog steeds prima hier aan de andere kant van de wereld, maar ik merk nu wel dat af en toe mijn energie een beetje op is.. Backpacken is best vermoeiend. Elke dag is anders en je weet nooit wat je kan verwachten. Elke dag ontmoet ik andere mensen en ik slaap elke keer in een ander bed. Een goede nachtrust heb je eigenlijk nooit want er is altijd wel iets. Elke dag weer kijken waar je heen gaat en de weg proberen te vinden in elke plaats. Elke dag ruiken aan de verschillende kledingstukken om te bepalen of je dat ene shirt nog wel aan kan etc. En in elk hostel opzoek naar een stopcontact (zittend in de gang bijvoorbeeld) voor de technische apparaten van tegenwoordig. Maar alle mooie dingen die ik meemaak maken alles weer goed! Ik heb super mensen ontmoet en heb veel nieuwe inzichten gekregen mede dankzij hun! Ik hou van reizen en de tijd vliegt voorbij!

Kusjes van mij! Xxxxx